LGBT

Biti gej, biseksualna ili transrodna osoba je samo jedna od opcija na kontinuumu seksualnih orijentacija. Iako je heteroseksualnost najčešća, to ne znači da je jedina ispravna, prava i moralna. Još 1973. godine homoseksualizam je izbačen iz DSM klasifikacije (Svetska klasifikacija mentalnih poremećaja), što znači da ne spada u mentalne poremećaje. To je samo jedna od varijacija seksualnosti. Još od studentskih dana kroz razne projekte i rad sa svojim klijentima doprinosim daljoj depatologizaciji drugačijih seksualnih orijentacija od heteroseksualne. Smatram da je biti gej, biseksualna ili transrodna osoba isto kao imati crnu, smeđu ili riđu boju kose, zato nema smisla i nije moguće “izlečiti”je. Sa njom se rađamo, ne biramo je i nijedna nije bolja od druge. Neke se ređe pojavljuju, pa je većina sklona da ih odbacuje, što je uobičajena pojava u većini društava. Za mene je ultimativni dokaz prirodnosti bilo koje od seksualnih orijentacija osim heteroseksualne, to što je primećena i u životinjskom svetu. Smatram da svako ima pravo da slobodno živi i razmenjuje nežnosti sa svojim emotivnim partnerom.
Kao i svima, i klijentima iz LGBT populacije je važno da se nalaze u bezbednom psihoterapijskom okruženju, a to uključuje i saznanje da je njihov terapeut ok sa njihovom seksualnom orijentacijom, bez obzira da li je ona tema terapije ili ne. Važno im je da znaju da će biti prihvaćeni, da mogu da pomenu svog partnera /partnerku, pričaju slobodno o svom ljubavnom i seksualnom životu i da ne moraju da strepe od reakcija osuđivanja i odbacivanja.
Najčešći problemi LGBT osoba koje dolaze kod mene na terapiju su strah od nasilja, trauma usled doživljenog nasilja, problemi vezani za autovanje (coming out), ali i anksioznost, depresija i ostali mentalni problemi koji su u vezi sa seksualnom orijentacijom, ili nisu. Osećanje krivice i mržnje prema sebi je takođe veoma često. Često mi dođu i klijenti koji su počeli sebi da priznaju da su LGBT, ali se ne usuđuju da realizuju intimne odnose ili vezu, najčešće iz straha ili stida. Puno radimo na osnaživanju u procesu autovanja, zbog straha od odbacivanja i gubljenja podrške roditelja ili drugih bliskih osoba. Česta su i promišljanja o tome da li je u Srbiji moguć adekvatan i dostojanstven život LGBT osoba ili se to uskoro neće desiti.